Fly like an eagle

In Chitwan hadden we niet zoveel geluk. De 20000 meren tocht was leuk, maar leverde niet veel meer op dan wat herten, aapjes en ijsvogeltjes. De volgende dag gingen we op de rug van een olifant de jungle in. Eventjes wennen, maar gelukkig hadden we een erg goed luisterende olifant en konden we na een tijdje lekker genieten van het schommelen. Bij aanvang regende het pijpestelen, maar ook dat ging snel over. Op zoek naar de Indische neushoorn! Maar helaas, het gras stond hoger dan de olifanten (en heet dus niet voor niks olifantengras) en er gingen erg veel olifanten tegelijk het gebied in. Onze driver deed erg zijn best en maakte nog een extra rondje door het hoge gras, maar het mocht niet baten. Geen rhino.

Gisteren zijn we doorgereisd naar Pokhara, een plaatsje aan de voet van de Himalaya. Niek heeft het eerste stuk nog geraft en ik ben gewoon met de hobbelbus gegaan. Aangekomen in Pokhara had ik de knoop doorgehakt; ik ging met Niek mee paragliden! Maar de volgende ochtend waren we toch wel een beetje teleurgesteld; bewolking, bewolking en nog eens bewolking. Dat werd dus geen paraglide voor ons. Maar in de loop van de ochtend klaarde de lucht op en kregen we een seintje: we gingen alsnog later op de ochtend. Met een beetje kriebels in de buik ging ik op weg. Niek had natuurlijk nergens last van... En daar gingen we dan! Samen met een ervaren 'piloot' de berg af. Eerst een aanloopje doen en dan zweven maar. Geweldig uitzicht over het dal. Het was jammer genoeg net iets te bewolkt om de besneeuwde toppen van de Himalaya te zien. Dat mocht de pret niet drukken, het was een onvergetelijke ervaring. Op een gegeven moment kwamen Niek en ik vlak naast elkaar te hangen en gaven de parachutes elkaar een kusje (helemaal in de wolken, haha). De landing verliep heel soepeltjes en na een half uur stonden we weer veilig op de grond.

Morgen alweer door naar Kathmandu en dan komt het einde langzaam aan in zicht... Nog even niet aan denken.

Heel veel groetjes uit Nepal van de paragliders!