La vie Camerounaise

Zo langzaamaan begint het Kameroenese leventje al aardig te wennen. Er zijn altijd nog dingen waar je weer over kunt verbazen, maar dat houdt het ook leuk hier. Ik weet niet of ik het al eens eerder heb getypt, maar m’n stemming hier kan echt met het uur veranderen. Het ene moment is Afrika geweldig en geniet ik optimaal, maar het volgende moment zou ik het liefst meteen op het vliegtuig naar Nederland stappen. Maar ik denk dat dat er gewoon een beetje bij hoort. Inmiddels zijn we al over de helft van onze tijd in Kameroen, over ongeveer 2,5 maand staan we als het goed is alweer op Nederlandse bodem.
Ik heb weer leuke kleren laten maken bij onze kleermaker DjamDoura. Het resultaat is te zien op de foto’s. Vooral met de jurk ben ik echt heel erg blij! En er was nog een restje over waar ze nog mooi een hempje van konden maken.

Ja, Kameroen is echt een raar land. Hier worden de auto’s ingehaald door de brommertjes in plaats van andersom… De meeste auto’s zijn zo ontzettend afgeragd, dat je ze makkelijk in kan halen met een brommer. Ook kun je hier zomaar op de raarste plekken terecht komen, wanneer je netjes hebt gereserveerd bij een restaurantje. Als we bij Amos van tevoren reserveren, dan zorgt hij altijd dat er allerlei lekkere dingen worden klaargemaakt. En je kunt al je eetvoorkeuren doorgeven, dus dat is wel handig. Vervolgens schotelt ie ons een drie-gangen-menu voor, voor 2500-3000 CFA (wat maximaal 4,5 euro is…). Maar dan word je dus wel aan een keurig gedekte tafel op de parkeerplaats van de naastgelegen busmaatschappij gezet, “want binnen is het zo benauwd”. Dus met een mooie TL-balk als sfeerverlichting, eten wij een heerlijk maaltje. Op de parkeerplaats. Alles kan in Kameroen.

Verder heb ik eigenlijk niet veel nieuws te melden, de routine is ook bij ons toegeslagen, en de meeste dingen worden al bijna als gewoon beschouwd.
Ik wil nog wel een keer iedereen bedanken voor de vele lieve reacties. Ik weet dat ik het al heel vaak heb gezegd, maar ik vind het nog steeds super om zoveel leuke mailtjes en berichtjes op de site te krijgen. Dus dankjewel iedereen, en houwe zo de resterende maanden, hihi.

Een dikke kus vanuit Kameroen,
Nina

P.s.: Nog even wat reacties op vragen en opmerkingen van jullie:

Aan alle mensen met haar- en voetreacties: m’n vlechtjes zijn er ondertussen alweer uit en m’n voetjes zijn ook bijna weer in de normale staat terug, behalve m’n teennagels die nog flink donker zijn, maar dat zal er gewoon uit moeten groeien.
Annemieke: Leuk dat er nu alweer wat meer bekend is over het grote USA-avontuur. Welke datum vertrek je precies? En ga je ons ook op de hoogte houden met een website als de mijne? Zou wel leuk zijn!
Ome Teun: Die jonge giraf heb ik inderdaad vanaf mijn platform in de boom gefotografeerd, en ik moet zeggen dat ik er nog altijd wel trots op ben, haha.
Ramona: Je moet niet denken dat de Nederlandse nieuwtjes niet interessant genoeg zijn voor mij, want die alledaagse dingen zijn net de dingen die ik het meeste mis en waar ik niet zoveel van meekrijg hier. Je mailtje is inderdaad niet aangekomen, maar dat gaat helaas wel vaker mis.
Janneke en Gonnie: gefeliciteerd! En vormgeef ze en scheur ze!!
Juut: Ik heb nu al zin om een duik in jullie zwembad te komen nemen, jullie doen ook maar! Gelukkig is het nu in Nederland ook lekker weer daarvoor, dus geniet er maar van. Nog gefeliciteerd trouwens! Leuke verjaardag gehad?
Ome Kees: Dat zijn nou precies de ‘nieuwtjes’ die we willen horen. Iedereen denkt dat het niet boeit, maar ik vind het juist wel grappig! Dus ga zo door!